بایگانی برچسب ها: نحوه رفتار در مکان عمومی

سلام و احوالپرسی های رسمی:

در برخوردهای رسمی به جای اینکه بگویید: “چطوری؟” بگویید:”سلام حالتان چطور است؟”

بهتر است نام و عنوان طرف مقابل را هم ذکر کنید برای مثال “سلام آقای محمدی”

صدا و حالت شما می‌تواند رسمیت شما را منتقل کند.

سعی کنید صاف بایستید.

در چشمان طرف مقابلتان نگاه کنید.

واضح حرف بزنید سلام و احوالپرسی‌های رسمی باید دلنشین و صادقانه ابراز شود و در عین حال افراطی و احساساتی نباشد.

سلام و احوالپرسی‌های غیررسمی:

سلام و احوالپرسی غیررسمی را می‌توان به زبان آورد یا با حرکات نشان داد و یا هر دو.

“سلام” و “چطوری” یا عبارت خودمانی‌تر “چه خبر؟” که معمولا با لبخند و در صورتی که نام فرد را می‌دانید با به زبان آوردن نام او همراه است.

هنگامی که عجله دارید، هم در سلام کردن تعلل نکنید و اگر متوجه شدید که طرف مقابلتان تمایل دارد با شما هم صحبت شود بطور مختصر علت عجله را بیان کنید و مودبانه از او جدا شوید.

در مواقعی که فاصله زیاد است و فرد صدای شما را نمی‌شنود یا صدای شما ممکن است باعث ایجاد مزاحمت شود بهتر است به جای سلام کردن سرتان را تکان دهید.

پس از سلام کردن، بسیارکوتاه حال طرف مقابلتان را بپرسید و اجازه دهید تا وی به شما پاسخ بدهد.

بلند شویم …. یا نه؟

چه خانم هستید چه آقا، بلند شدن به پای کسی که تازه وارد اتاق شده، به منظور سلام و احوالپرسی، از قدیم نشانه احترام بوده است.

ایستادن در هنگام سلام و احوالپرسی به خصوص زمانی مهم است که طرف مقابلتان:

• ازشما بزرگ‌تر باشد
• از لحاظ کاری در جایگاه بالاتری نسبت به شما قرار داشته باشد
• کسی باشد که برای اولین بار او را ملاقات می‌کنید
• کسی باشد که طبق سنت باید احترام خاصی برای او قائل شوید، از جمله رئیس یک شرکت، مقامی رسمی یا نماینده‌ی کشوری دیگر، یا عضوی از روحانیت یا فرقه مذهبی.

آداب دست دادن:

به خاطر داشته باشید که دست دادن یعنی پیشنهاد دوستی. اگر شل دست بدهید سرد و بی علاقه به نظر می‌رسید.

دست دادن چهار مرحله دارد:

1. دست راستتان را در حالی که شستتان فاصله دارد دراز کنید، بطوری که بین شست و انگشت نشانه شکل “وی” ایجاد شود.
2. کف دستتان را روی کف دست فرد مقابل قرار دهید به طوری که دو فضای “وی” شکل در هم قفل شوند.
3. دست طرف مقابلتان را کمی فشار دهید، ولی نه زیاد! و دو یا سه بار تکان دهید.
4. دست طرف مقابلتان را رها کنید و دستتان را پایین بیاورید.

نکته:

– با این افراد شما دستتان را جلو نبرید، بگذارید اگر مایل بود دست دراز کند

1. به یک خانم
2. به شخص مسن تر از خودتان
3. به یک شخصیت مهم
4. به کسی که به شما معرفی می‌شود

– اگر دست شما خیس است، به هیچ وجه با دست خیس و یا مچ دست، دست ندهید، کافیست عذرخواهی کنید و ایستاده احترام بگذارید.

وقتی کسی با شما دست نمی‌دهد:

ما آنقدر عادت کرده‌ایم که وقتی دستمان را به سوی کسی دراز می‌کنیم با ما دست بدهد که وقتی از طرف مقابل چنین عکس‌العملی را نمی‌ بینیم عجیب به نظرمان می‌رسد. چرا باید کسی با من دست ندهد در حالی که من دستم را به سمت او دراز کرده‌ام؟ در چنین مواقعی دستتان را پایین بیاورید و تعجبتان را ابراز نکنید. حتی اگر بجا دستتان را به سمت او دراز کرده‌اید.

رعایت ادب از خانه آغاز می‌شود

شما باید همان ملاحظه، احترام و ادبی را که در مورد همکاران یا حتی افرادی که نمی‌شناسید نشان می‌دهید، برای اعضای خانواده و اهالی خانه هم به کار ببندید. بزرگ‌سالی که خوب با هم رفتار می‌کنند الگوی خوبی برای فرزندانشان هستند:

• هر روز صبح و عصرها وقتی به خانه برمی‌گردید با اهالی خانه سلام و احوالپرسی کنید.
• وسایل مربوط به خودتان را جمع و جور کنید.
• کارهای روزمره خانه را به دیگران محول نکنید.
• سر میزغذا، برای فعالیت دست جمعی و سر قرارها به موقع حاضر شوید.
• قبل از اینکه قولی بدهید با افراد ذی­نفع مشورت کنید. شاید برنامه‌ای که برای سور و سات جشن تولد در نظر دارید درست زمانی باشد که یکی از اهالی خانه باید خود را برای امتحانی آماده کند.
• یکدیگر را تحقیر نکنید و اختلاف نظرها را در خفا مطرح کنید. بچه‌ها یاد می‌گیرند و تحت تاثیر کلمات منفی شما قرار می‌گیرند.
• توجه کنید، توجه کنید، توجه کنید. هر وقت کسی در حق شما لطفی می‌کند تشکر کنید و هر وقت می‌توانید از اهالی خانه تعریف کنید: (الکس ممنونم که ماشین ظرف­شویی را خالی کردی)، ( ماری غذای امروز بسیار لذیذ بود)
• به حریم خصوصی یکدیگر احترام بگذارید.
• برای عقاید یکدیگر احترام قائل شوید حتی اگر با آن مخالفید.
• مکان عمومی:در مکان‌های عمومی شاید کسی شما را نشناسد، اما نامرئی نیستید پس کمی درباره تصویری که مردم از شما می‌بینند فکر کنید.با ما همراه باشید با رعایت چند نکته در مکان‌های عمومی.

  حواستان به بلندی صدا باشد:

  مکان ‌های عمومی طبیعتا پر سرو صدا هستند، ولی شما سعی کنید با صدای بلند خود به این شلوغی اضافه نکنید.

  کمتر با موبایلتان حرف بزنید:

  سعی کنید مکانی خلوت‌تر را برای حرف زدن با موبایل پیدا کنید تا مزاحم دیگران نشوید.

  مراقب حرف‌هایتان باشید:

  ناسزاهایی که شاید رفقای شما را آزار ندهد می‌تواند برای دیگران توهین‌آمیز باشد­ ­– و به هر حال کسانی که در اطرافتان هستند حرف‌های شما را می‌شنوند. به خصوص وقتی کودک یا نوجوانی در اطرافتان می‌بینید مراقب کلماتی که به زبان می‌آورید باشید.

  بی سر و صدا آدامس بجوید:

  صدا در آوردن موقع آدامس جویدن، باد کردن آن ترکاندن آن کار زشتی است.

  از محیط زیستتان محافظت کنید:

  آشغالتان را در نزدیک‌ترین سطل آشغال بیندازید. اگر در نزدیکتان سطل آشغال نمی‌بینید تا زمانی که سطل دیگری پیدا کنید آن را در دستتان نگه دارید.

  اگر سیگاری هستید مراقب باشید:

  فقط در مکان‌های تعین شده سیگار بکشید. ته سیگارتان را روی زمین نیندازید شاید کوچک باشند ولی به هر حال آشغال هستند.

  یکی از محک‌های آداب اجتماعی صحیح، نحوه‌ی برخورد در مقابل رفتاری بی‌ادبانه است. اکثر مردم به سادگی رفتارهای بی‌ادبانه را نادیده می‌گیرند، یا به این دلیل که چنان سریع رخ می‌دهد که وقت واکنش نشان دادن ندارند، یا به این دلیل که نمی‌خواهند اتفاقی جزئی به برخوردی جدی تبدیل شود.

  چند نکته در ارتباط با رفتار با افراد بی ادب

• به این نکات توجه کنید:چه کسی بی ادبی کرده است؟آیا کسی که به شما توهین کرده یک غریبه است یا کسی است که پرخاشگرانه رفتار می‌کند؟ اگر پاسختان مثبت است، بهتر است پاسخ ندهید تا هدف خشم او واقع نشوید.

  چه نکته‌ای را می‌خواهید تذکر دهید؟

  تذکر دادن خطایی کوچک اشکالی ندارد: (ببخشید، ولی فکر می‌کنم روی صندلی من نشسته‌اید.) ولی اصلاح رفتار یک غریبه وظیفه‌ی شما نیست

  مراقب لحنتان باشید.

  اگر تصمیم گرفتید چیزی بگویید با لحنی خوشایند و بی غرض تذکر دهید:

  (ببخشید، این چرخ دستی خرید من است.) یا (ممکن است کلاهتان را بردارید؟ من پرده را نمی‌بینم.)

  اشتباهات بچه‌های مردم را اصلاح نکنید.

  اگر مشکلی ایجاد شده با والدین صحبت کنید: ( می‌دانم که در هواپیما به بچه‌ها سخت می‌گذرد، ولی ممکن است از پسرتان بخواهید به صندلی من لگد نزند، متشکرم.)

   

  مسئله را شخصی نکنید:

  شاید کسی که به شما بی‌ادبی کرده روز سختی داشته است.

  درمورد هر مسئله‌ای جنگ راه نیندازید.

  گاهی بهتر است مسائل را نادیده بگیرید. چند نفس عمیق بکشید و از خودتان بپرسید: (آیا واقعا ارزش آن‌ را دارد که اعصاب خودم را خورد کنم؟)

  به خنده و شوخی برگزار کنید:

  در چنین مواردی برخورد دوستانه و حس شوخ‌طبعی می‌تواند به شما کمک کند. بخندید و موضوع را عوض کنید.